|
Daar sta ik dan met lege handen met alle nagelaten wonden met mijn ziel onder de arm niet langer meer gebonden
het voelt als een verlossing maar ook als afgedankt mijn tranen mocht ik niet vertonen anders had ik alles er uit gejankt
sterk zijn, dat was mijn leven alles geven tot jij genoeg had maar het was nooit voldoende steeds hoger legde jij de lat
en ik gaf al maar door tot in het oneindige tot ik mijzelf verloor en mezelf alleen nog pijnigde
de grens was bereikt het ging niet meer alles wat ik heb aangereikt dat zag jij allemaal niet meer
weinig kwam er voor terug ik mocht mijn leven verder leven met alle ballast op mijn rug heb je mij de vrijheid gegeven
hier sta ik dan, een nieuw begin met heel mijn toekomst open en reken maar ik sterk me weer want mijn leven gaat weer lopen
|
