.
Geef je leven vleugels
Het leven is een tweestrijd
van geluk en ook vaak pijn
een vluchtige zucht door het
bestaan
de tijd kan zo voorbij zijn
gebruik dus al je mogelijkheden
je vleugels zijn je kracht
symbolisch zijn ze je geschonken
onzichtbaar zijn ze aangebracht
vlieg naar de top en leef
alles heeft zijn waarde
lief en leed houden balans
het is je leerproces op aarde
wie vleugellam blijft rusten
beseft de reden niet
maar wie alle aspecten accepteert
onderneemt zijn vlucht met eerbied
Toekomstmuziek in hart en ziel
Vogels vliegen zwevend vrij
zon schijnt warme stralen
zinderend zacht fluistert de wind
de prachtigste verhalen
vingers spelen voelbaar zacht
de toetsen van een heerlijk
blijspel
de aanraking van gebroken snaren
genezen door streling wonderwel
musicerend schittert de trilling
tussen droom en werkelijkheid
wegspelend verharde klanken
van valse muziek uit verleden tijd
voelbaar duidelijk in het raken
van diepe wonden ooit ontstaan
met warme tonen ze verzachten
wind blaast zorgen van de baan
samenspel zo wonderschoon
opgaand in golven van muziek
hart voert daar de boventoon
samen één en toch uniek
zon komt op in tedere klanken
een vogel fluit opwekkende tonen
wind verplaatst de echo
hart galmt om weer te bewonen
toekomstmuziek klinkt wederom
uitnodigend vol engelenzang
brengt hart en ziel in harmonie
wie wil mag op de eerste rang
Woorden
Gevoelens voelen vrijer
Woorden wegen minder zwaar
Ze worden ontvangen door
begrip
En herkennen nu elkaar
Ze worden niet meer zo gewogen
Vallen elkaar niet aan
Klinken liefdevoller en bewogen
Omdat ze elkaar verstaan
De lach en ook de serieusheid
Zelfs de ongesproken zinnen
Hebben hun eigen weg gevonden
Er is geen verliezen of nog winnen
Gewoon respect en duidelijkheid
Ze tasten en worden gewogen
Op hun eigen waarden
worden niet langer meer verbogen
Ze worden gelezen en geschreven
Met ruimte voor wat vrijheid
Verbaal en non verbaal gegeven
niet langer meer een woordenstrijd
Het spreekt nu makkelijker uit
kennen nu hun eigen waarheid
ervaren nu het juiste geluid
Ach…. woorden worden milder met de
tijd
Blikvermijdend inzicht
Chaos in je ledematen
poriën vol rumoer
tegenstelling in je hart
je geest als lokkend voer
doe. wat je verstand zegt
laat, want je gevoel spreekt tegen
bewust je ogen sluitend
onbewust een hint gekregen
uitdagend stug doorduwend
ingetogen angst weg slikkend
schuifelend naar de afgrond
langzaam met knieën knikkend
alle signalen negerend
het instinct blijft toch alert
met alles de rug toekerend
is je eigen weg allang versperd
je strompelt voort en bouwt
obstakels
met blikvermijdend inzicht
en als de berg te hoog wordt
schreeuw je omhoog, waar blijft
het licht
dan is de schuld verschoven
schreeuwend, wie had hier de macht
doch reken maar, het juiste
antwoord
wordt naar je zelf terug gebracht
wederkerig allesomvattend
krijg je het zelfde verhaal
want welke vragen je ook stelt
je ziel sprak altijd al de juiste
taal
Chaos
ogen die neerslaan
handen die trillen
benen die wankelen
huid staat te rillen
verwarring alom
de ziel die toefluistert
geest in de aanslag
Lichaam die niet meer luistert
Onevenwichtig geworden
Elkaar orde toeroepend
Maar beiden kortzichtig
Hun eigen graantje mee snoepend
Apart zijn ze samen
Onverantwoord verloren
Ze vinden voortgang in lijden
Omdat ze in combinatie zijn
geboren
Afscheiding is moordend
Zonder verzoening geen balans
Door deze strijd op te geven
Geef je jezelf nog een kans
Contactstoornissen
Handen die praten
Ogen die spreken
Monden die zwijgen
Maar contact is verkregen
Handen die schreeuwen
Ogen die dreigen
Monden die krampen
Maar contact zul je krijgen
Handen die strelen
Ogen die vonken
Monden die vuren
Het contact is beklonken
Handen die meppen
Ogen die neerslaan
Monden die vloeken
Maar contact is teloorgaan
***********************
Vouw handen in vrede
Laat je ziel zich maar ogen
De mond liefde blussen
En elk contact voelt bewogen
Eigenliefde is niet
egoïstisch
Wie lief wil hebben zal toch eerst
zich zelf moeten waarderen
want wat je weg wilt geven
moet vanuit je binnenste keren
je hart dat moet zich vullen
met eigenliefde en respect
met eigen acceptatie
pas dan, dat het zich strekt
verstrekt over de wereld
puur en zomaar spontaan
want alles wat je in je hebt
zal vanzelf ook naar de ander gaan
vul je eigen lieve hart maar
met alle mooie dingen
koester ze met liefde
laat het volledig tot je dringen
je ziel zal zich verheugen
want die is vol vertrouwen
dat jij de weg zal vinden
om van je zelf te houden
Zorg dat je geen tijd
verspilt
Met beide voeten op de grond
de wereld draait toch om zijn
as
en als het eventjes niet wil
dan loop ik uit de pas
dan zet ik mijn stappen neer
daar waar de weg niet leidt
vervolgens raak ik dwalende
en ben ik mijn richting kwijt
Schichtig schuifelend of weer
stilstaand
angstig tastend in het duister
wegwijzers zoekend zonder blik
roepend met een schor
gefluister
roekeloos een afslag nemend
terwijl de weg rotonde draait
levenslijnen trekkend achter
mij
terwijl een passant uitdagend
zwaait
opeens een stoppend teken
van hogerhand mij opgelegd
parkeer maar even langs de kant
er wordt een nieuwe weg gelegd
ik ben je persoonlijk
begeleider
houdt je maar vast aan mij
de tocht is minder eenzaam
zo samen zij aan zij
maak je maar geen zorgen meer
je komt waar je moet zijn
steeds als je weer verdwaald
bent
dan trek ik aan de lijn
de levenslijn is
toekomstreikend
en rekbaar … zoveel je wilt
en je thuiskomst zal geborgen
zijn
maar zorg
dat je zo weinig mogelijk tijd
verspilt
Vriendschap
Vriendschap is zo heel speciaal
een arm een schouder lief gebaar
woorden verbaal of non verbaal
je emoties delend met elkaar
Je huilt lacht zwijgt en praat
je vult de leegtes aan
voelt veilloos hoe het de ander
vergaat
en kunt altijd van elkaar op aan
met oneindig veel geduld
zonder oordeel of veroordeel
niet verwijzend naar een schuld
maar accepterend elk deel
de mens zien in de mens
horen wat niet gezegd wordt
lezend de ongeschreven wens
vertrouwen die niet beschaamd
wordt
vriendschap zo heel bijzonder
zeer waardevol en kostbaar
ieder mens is een prachtig wonder
dus maak een vriendschappelijk
gebaar
|