<META HTTP-EQUIV="imagetoolbar" CONTENT="no"> Nieuwe pagina 1

Een klein voorproefje van de gedichten uit mijn derde gedichtenbundel

(Geef je leven vleugels)

 

.

 

Geef je leven vleugels

 

Het leven is een tweestrijd

van geluk en ook vaak pijn

een vluchtige zucht door het bestaan

de tijd kan zo voorbij zijn

 

gebruik dus al je mogelijkheden

je vleugels zijn je kracht

symbolisch zijn ze je geschonken

onzichtbaar zijn ze aangebracht

 

vlieg naar de top en leef

alles heeft zijn waarde

lief en leed houden balans

het is je leerproces op aarde

 

wie vleugellam blijft rusten

beseft de reden niet

maar wie alle aspecten accepteert

onderneemt zijn vlucht met eerbied

 

 

 

 

Toekomstmuziek in hart en ziel

 

Vogels vliegen zwevend vrij

zon schijnt warme stralen

zinderend zacht fluistert de wind

de prachtigste verhalen

 

vingers spelen voelbaar zacht

de toetsen van een heerlijk blijspel

de aanraking van gebroken snaren

genezen door streling wonderwel

 

musicerend schittert de trilling

tussen droom en werkelijkheid

wegspelend verharde klanken

van valse muziek uit verleden tijd

 

voelbaar duidelijk in het raken

van diepe wonden ooit ontstaan

met warme tonen ze verzachten

wind blaast zorgen van de baan

 

samenspel zo wonderschoon

opgaand in golven van muziek

hart voert daar de boventoon

samen één en toch uniek

 

zon komt op in tedere klanken

een vogel fluit opwekkende tonen

wind verplaatst de echo

hart galmt om weer te bewonen

 

toekomstmuziek klinkt wederom

uitnodigend vol engelenzang

brengt hart en ziel in harmonie

wie wil mag op de eerste rang

 

 

 

Woorden

 

Gevoelens voelen vrijer

Woorden wegen minder zwaar

Ze  worden ontvangen door begrip

En herkennen nu elkaar

 

Ze worden niet meer zo gewogen

Vallen elkaar niet aan

Klinken liefdevoller en bewogen

Omdat ze elkaar verstaan

 

De lach en ook de serieusheid

Zelfs de ongesproken zinnen

Hebben hun eigen weg gevonden

Er is geen verliezen of nog winnen

 

Gewoon respect en duidelijkheid

Ze tasten en worden gewogen

Op hun eigen waarden

 worden niet langer meer verbogen

 

Ze worden gelezen en geschreven

Met ruimte voor wat vrijheid

Verbaal en non verbaal gegeven

niet langer meer een woordenstrijd

 

Het spreekt nu makkelijker uit

 kennen nu hun eigen waarheid

ervaren nu het juiste geluid

Ach…. woorden worden milder met de tijd

 

 

 

 

Blikvermijdend inzicht

 

Chaos in je ledematen

poriën vol rumoer

tegenstelling in je hart

je geest als lokkend voer

 

doe. wat je verstand zegt

laat, want je gevoel spreekt tegen

bewust je ogen sluitend

onbewust een hint gekregen

 

uitdagend stug doorduwend

ingetogen angst weg slikkend

schuifelend naar de afgrond

langzaam met knieën knikkend

 

alle signalen negerend

het instinct blijft toch alert

met alles de rug toekerend

is je eigen weg allang versperd

 

je strompelt voort en bouwt obstakels

met blikvermijdend inzicht

en als de berg te hoog wordt

schreeuw je omhoog, waar blijft het licht

 

dan is de schuld verschoven

schreeuwend, wie had hier de macht

doch reken maar, het juiste antwoord

wordt naar je zelf terug gebracht

 

wederkerig allesomvattend

krijg je het zelfde verhaal

want welke vragen je ook stelt

je ziel sprak altijd al de juiste taal

 

 

 

 

 

Chaos

 

ogen die neerslaan

handen die trillen

benen die wankelen

huid staat te rillen

 

verwarring alom

de ziel die toefluistert

geest in de aanslag

Lichaam die niet meer luistert

 

Onevenwichtig geworden

Elkaar orde toeroepend

Maar beiden kortzichtig

Hun eigen graantje mee snoepend

 

Apart zijn ze samen

Onverantwoord verloren

Ze vinden voortgang in lijden

Omdat ze in combinatie zijn geboren

 

Afscheiding is moordend

Zonder verzoening geen balans

Door deze strijd op te geven

Geef je jezelf nog een kans

 

 

 

Contactstoornissen

 

Handen die praten

Ogen die spreken

Monden die zwijgen

Maar contact is verkregen

 

Handen die schreeuwen

Ogen die dreigen

Monden die krampen

Maar contact zul je krijgen

 

Handen die strelen

Ogen die vonken

Monden die vuren

Het contact is beklonken

 

Handen die meppen

Ogen die neerslaan

Monden die vloeken

Maar contact is teloorgaan

 

***********************

Vouw handen in vrede

Laat je ziel zich maar ogen

De mond liefde blussen

En elk contact voelt bewogen

 

 

 

 

Eigenliefde is niet egoïstisch

 

 

Wie lief wil hebben zal toch eerst

zich zelf moeten waarderen

want wat je weg wilt geven

moet vanuit je binnenste keren

 

je hart dat moet zich vullen

met eigenliefde en respect

met eigen acceptatie

pas dan, dat het zich strekt

 

verstrekt over de wereld

puur en zomaar spontaan

want alles wat je in je hebt

zal vanzelf ook naar de ander gaan

 

vul je eigen lieve hart maar

met alle mooie dingen

koester ze met liefde

laat het volledig tot je dringen

 

je ziel zal zich verheugen

want die is vol vertrouwen

dat jij de weg zal vinden

om van je zelf te houden

 

 

 

 

Zorg dat je geen tijd verspilt

 

 

Met beide voeten op de grond

de wereld draait toch om zijn as

en als het eventjes niet wil

dan loop ik uit de pas

 

dan zet ik mijn stappen neer

daar waar de weg niet leidt

vervolgens raak ik dwalende

en ben ik mijn richting kwijt

 

Schichtig schuifelend of weer stilstaand

angstig tastend in het duister

wegwijzers zoekend zonder blik

roepend met een schor gefluister

 

roekeloos een afslag nemend

terwijl de weg rotonde draait

levenslijnen trekkend achter mij

terwijl een passant uitdagend zwaait

 

opeens een stoppend teken

van hogerhand mij opgelegd

parkeer maar even langs de kant

er wordt een nieuwe weg gelegd

 

ik ben je persoonlijk begeleider

houdt je maar vast aan mij

de tocht is minder eenzaam

zo samen zij aan zij

 

maak je maar geen zorgen meer

je komt waar je moet zijn

steeds als je weer verdwaald bent

dan trek ik aan de lijn

 

de levenslijn is toekomstreikend

en rekbaar … zoveel je wilt

en je thuiskomst zal geborgen zijn

maar zorg

dat je zo weinig mogelijk tijd verspilt

 

 

 

 

 

 

Vriendschap

 

Vriendschap is zo heel speciaal

een arm een schouder lief gebaar

woorden verbaal of non verbaal

je emoties delend met elkaar

 

Je huilt lacht zwijgt en praat

je vult de leegtes aan

voelt veilloos hoe het de ander vergaat

en kunt altijd van elkaar op aan

 

met oneindig veel geduld

zonder oordeel of veroordeel

niet verwijzend naar een schuld

maar accepterend elk deel

 

de mens zien in de mens

horen wat niet gezegd wordt

lezend de ongeschreven wens

vertrouwen die niet beschaamd wordt

 

vriendschap zo heel bijzonder

zeer waardevol en kostbaar

ieder mens is een prachtig wonder

dus maak een vriendschappelijk gebaar

 

 

 

 

 

Terug naar begin

 

Copyright © Ria (Raira)