tot man en vrouw gaan strelen

in het ruisen
van de wind
hoor ik je stem
frivole tonen zingen
melodieën die ik zo goed ken

als de wolken breken
en vergeten blauw
tevoorschijn komt
glimlach je als de zon
spreid je je warmte alom

in je ogen
sluimert het verlangen
voelbaar is de spanning
die tussen ons blijft hangen
in het teder raken van elkaar

we wiegen in de wind
voelen ons weer kind
als we met de wolken spelen
elkaar tot man en vrouw gaan
strelen in onze wereld van geluk

wil melker
20/11/2004