Ik sfinx je voeten

                                                      ik breek geen muren meer
                                                    zoek zand in de woestijn
                                                    door wind gedragen
                                                    vluchtig in herinnering

                                                    het is een nieuw begin
                                                    waarin ik bergen breek
                                                    dalen aarddiep erodeer
                                                    met water van vergeten

                                                    de zon mijn toeverlaat
                                                    weet hoe jouw sarcofaag
                                                    zich toekomst graaft in
                                                    een piramide zonder zicht

                                                    ik sfinx je voeten
                                                    met geschiedenis
                                                    weet dat de tijd voor ons
                                                    genaakbaar is in samenzijn

                                                    de pijn je daar te weten
                                                    doet mij de eeuwigheid
                                                    vergeten, ik wil bij jou
                                                    jij, mijn goddelijke vrouw

                                               

                                                  Wil Melker