Kaal is de plek

Kaal is de plek
grond ademt pijn
niemand herkent haar meer
zij die door herenhuizen was bezet

Voor grachten stonden ze met velen
in straten waar menig auto reed
bakkers met bakfietsen
het brood bezorgden aan hen
die niet zo goed waren te been

Velen verhalen waren in de omloop
weinigen kenden hun van binnen
waar kinderen speelden
en volwassen werden met een lach

Gezien heb ik ze nog éénmaal
zij die geheimen verborgen
van hen
die in de oorlog hadden geleefd 
 

Wijnand

*****************************

Onopvallend

En dan sta ik voor je
niet als persoon
maar als iets anders
herkenbaar ben ik gebleven

In het licht of het duister
aan de binnenkant van je ogen
waar je me beter herkent
dan op plaatsen
waar ik word verwacht

Antwoorden op vragen
geef ik zelden
praat in gedachtes de mijne
niet de jouwe
die onbereikbaar zijn geworden

Omdat je me niet herkende
toen ik bij je was
niet vleselijk
maar in geschreven woorden 
 

Wijnand
maar in geschreven woorden 

 

*****************************

En weer tikt de tijd door

En weer tikt de tijd door
ook al staat ze soms stil
bij gebeurtenissen
die bijzonder zijn
of nauwelijks zijn te bevatten

De zandloper liep langzaam leeg
toen ik mijn gezicht
naar je toe draaide

Sprak je tegen mij
of was het de fluistering
van de wind
die de oren streelden

Het leven voltrok zich
zoals het zich voltrok
rustig bedeesd als een beekje
voortkabbelend langs het bos

Dat in een diepe
winterslaap
was gedompeld

Wijnand
 

*****************************

Lente

Ik zag de vlokken lente stelen
koren scheppen van het land
waar gespeeld en gevreeën werd
voor het meertje
en pittoreske huisjes 

We vergaten de lente
zwoegden tussen het koren
waar bloemen zomer maakten
tussen ons beide

Geen plek was kaal in de tuin
dat met kiezel
en takjes was bezaaid
de winter zag ik verdwijnen
in het schemerrood

En verpoos me voor een tijdje
aan het water
om te kijken naar de vlinders
die honing plukten uit de bloemen

Wijnand