Duogedicht Raira Rien

Lees eerst de twee  eigen gedichten van ieder

en dan snappen jullie vanzelf het duogedicht


 

Heimwee naar……



Heimwee naar mijn magnetron
de warmte mis ik echt
mijn kippenpootjes zijn nu koud
en dat voelt heel erg slecht

mijn velletje heeft pukkels
die uit traumatisch siddering
als het nog langer duurt
betaal ik zelf de rekening

ik strijk dus nu mijn veren
en ga ermee op stok
ja dit is echt flauwekul
vanuit het kippenhok

************
tok tok tok
wat een onzinnig spektakel
tok tok tok
wie herkent dit gekakel?

Raira
 

 

 

 

 

Wanneer mag ik weer naar huis?
 


Sta me hier een beetje te vervelen
‘k wist niet eens dat zoiets kon
ben maar een simpele magnetron
baasje bracht me hier om te helen

‘k weet ook niet wat ik heb misdaan
‘k zei alleen maar pats boem plof plof
en direct zat heel de keuken onder stof
nu sta ik hier weer in de winkel te staan

kippenpootjes waren mijn specialiteit
ook haantjes kon ik wel waarderen
maakte ze bruin zonder ze te bezeren
liet mijn belletje rinkelen, keurig op tijd

‘k was nog nieuw, pas twee maanden oud
eigenlijk veel te jong om al stuk te gaan
‘k wil naar huis, weer bij baasje staan
zonder mij blijven haar kippenpootjes zo koud


Rien de Heer
 

 

 


 

 

 

.

 

 

 

Kip en haan in duel

 

 

De kip is nu van de leg
want haan kraaide zijn humor
door zijn onverwachte reactie
kakelde kippenlach rillerig schor

 haantje is nu haantje de voorste
voelt zich daardoor kiplekker
boze kip pikt het niet langer
grijpt kakelend naar de stekker

 kippenveren staan nu overeind
haan kraait echt zijn laatste kraai
magnetron wordt ingeschakeld
kip kakelt glorievol lawaai


haan zoekt snel de warmte op
kakelkip valt bijna van
haar kruk
verbazing, kukeleku, plan mislukt
oh ja de magnetron was stuk

 

 

tok…tok… heimweeeeeeetok

 

moraal van de haan:

wie het laatst kraait, kraait het best

 

 

Rien & Raira