De stille vraag de….

 

 

 

De stille vraag de harde roep

waarom zij weer

waarom wij weer

wat voor doel dient dit

 

je krijgt geen antwoord

het blijft stil

dit is wat bij het leven hoort

 weer zo’n onbegrijpelijke gril

 

men zou er moedeloos van worden

en toch merken we telkens weer

hoeveel kracht er van ons uit gaat

we leggen ons er niet zomaar bij neer

 

diep van binnen onbegrijpelijk

halen we alles uit de kast

om ons ook hier doorheen te slaan

opnieuw grijpen we die kracht weer vast

 

het is onmogelijk uit te leggen

probeer ook maar niet om het te snappen

geen mens heeft hierover iets te zeggen

niemand verzacht voor jou de klappen

 

 het lijkt vaak zo oneerlijk

en soms wil je keihard gillen

doe dat dan maar je hebt gelijk

maar daarna moet je wel verder willen

 

met al je pijn en je verdriet

en het zal vaak heel moeilijk zijn

maar weet, wanneer je het niet meer overziet

er steeds die onzichtbare hand zal zijn

 

die je weer voort duwt en weer kracht geeft

en waar je maar op vertrouwen moet

zodat je de moed niet op geeft

en doet wat je weer doen moet

 

blijf vooral hopen en geloven

hoe het verloop ook zal zijn

 hou vast aan toekomstdromen

ergens ligt nog geluk tussen al die pijn.

 

dus probeer om te aanvaarden

en zorg dat je midden in de strijd

toch nog de lichtpuntjes ontdekt

die je opbeuren ook op momenten dat je lijdt