De stille vraag de….
De stille vraag de harde roep waarom zij weer waarom wij weer wat voor doel dient dit
je krijgt geen antwoord het blijft stil dit is wat bij het leven hoort weer zo’n onbegrijpelijke gril
men zou er moedeloos van worden en toch merken we telkens weer hoeveel kracht er van ons uit gaat we leggen ons er niet zomaar bij neer
diep van binnen onbegrijpelijk halen we alles uit de kast om ons ook hier doorheen te slaan opnieuw grijpen we die kracht weer vast
het is onmogelijk uit te leggen probeer ook maar niet om het te snappen geen mens heeft hierover iets te zeggen niemand verzacht voor jou de klappen
het lijkt vaak zo oneerlijk en soms wil je keihard gillen doe dat dan maar je hebt gelijk maar daarna moet je wel verder willen
met al je pijn en je verdriet en het zal vaak heel moeilijk zijn maar weet, wanneer je het niet meer overziet er steeds die onzichtbare hand zal zijn
die je weer voort duwt en weer kracht geeft en waar je maar op vertrouwen moet zodat je de moed niet op geeft en doet wat je weer doen moet
blijf vooral hopen en geloven hoe het verloop ook zal zijn hou vast aan toekomstdromen ergens ligt nog geluk tussen al die pijn.
dus probeer om te aanvaarden en zorg dat je midden in de strijd toch nog de lichtpuntjes ontdekt die je opbeuren ook op momenten dat je lijdt
|